တစ္ခါတုန္းက စာသင္ခန္းထဲမွာ ဖေရာ္ဖက္ဆာတစ္ဦးက ဖန္ခြက္တစ္ခုထဲ ေရ အခ်ိဳ႕ထည့္ျပီးမတ္ တပ္ရပ္ လိုက္တယ္ ။ သူက ေက်ာင္းသားအားလံုးျမင္ရေအာင္ဖန္ခြက္ကို ကိုင္ေျမွာက္ျပ လိုက္ျပီး ေက်ာင္းသားေတြ ကိုေမး လိုက္တယ္ ။
“ ဒီဖန္ခြက္အေလးခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္လို႔ထင္လဲ ”
“ ငါးဆယ္ဂရမ္ ”.....“ ၁၀၀ ဂရမ္ ”....“ ၁၂၅ ဂရမ္ ”.. ေက်ာင္းသားေတြကျပန္ေျဖၾကတယ္ ။
“ ဒီဖန္ခြက္ကို ခ်ိန္မၾကည့္ပဲနဲ႔ ဆရာ တိတိက်က်မသိႏိုင္ဘူး ” ဖေရာ္ဖက္ဆာကေျပာတယ္ ။ “ဒါေပမယ့္ ဆရာေမးခ်င္တာက ဒီဖန္ခြက္ကို ဒီအတိုင္းမိနစ္အနည္းငယ္ကိုင္ထားရင္ ဘာျဖစ္ႏုိင္သလဲ ”“ ဘာမွမျဖစ္ ႏုိင္ပါဘူး ” ေက်ာင္းသားေတြကျပန္ေျဖတယ္ ။
“ ေကာင္းျပီ ဒါဆို ဒီဖန္ခြက္ကို တစ္နာရီေလာက္ ဒီအတိုင္း ကိုင္ထားရင္ေရာ ဘာျဖစ္ႏုိင္သလဲ ” ပေရာ္ ဖက္ဆာ က ထပ္ေမးတယ္ ။
“ ဆရာ့လက္ေမာင္း နာလာပါလိမ့္မယ္ ” ေက်ာင္းသားေတြထဲက တစ္ေယာက္က ေျဖတယ္။“ မင္းမွန္တယ္ ကဲ ဒါဆို ဒီအတိုင္း တစ္ရက္ေလာက္ကိုင္ထားရင္ေရာ ဘာျဖစ္ႏုိင္သလဲ ”
“ ဆရာ့လက္ထံုက်င္လာမယ္ ၾကြက္သားေတြနာလာမယ္ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးျဖစ္ သြား မယ္ ျပီးေတာ့ ေဆးရံု သြားရမွာ ၾကိမ္းေသပဲ ”
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က အရဲစြန္႔ျပီးေျပာတယ္ ။ တျခားေက်ာင္းသားေတြက ၀ိုင္းရယ္ၾကတယ္ ။
“ အရမ္းေကာင္းတယ္ ဒါေပမယ့္ အခုလို လုပ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ ဖန္ခြက္ရဲ႕အေလးခ်ိန္ေျပာင္းလဲ သြားႏုိင္ သလား ” ပေရာ္ဖက္ဆာကဆက္ေမးတယ္ ။
“ မေျပာင္းလဲႏုိင္ပါဘူး ” လို႔ ၀ိုင္းေျဖၾကတယ္ ။
“ ဒါဆို ဘာလို႔ လက္ေတြနာၾကီးၾကြက္သားေတြထံုက်င္တာေတြျဖစ္လာရတာလဲ ”
ေက်ာင္းသားေတြအားလံုးမေျဖႏုိင္ပဲ အၾကံအိုက္သြားၾကတယ္ ။
“ ဒါဆို အခု လို နာက်င္တာေတြက သက္သာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္သင့္သလဲ ” ပေရာ္ဖက္ဆာက ထပ္ေမး တယ္ ။
“ ဖန္ခြက္ကို လႊတ္ခ်လိုက္ ” ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကေျဖတယ္ ။
“ အမွန္ကန္ဆံုးပဲ ” ပေရာ္ဖက္ဆာက ဆက္ေျပာတယ္ ။
“ ဒီဖန္ခြက္ကို ခ်ိန္မၾကည့္ပဲနဲ႔ ဆရာ တိတိက်က်မသိႏိုင္ဘူး ” ဖေရာ္ဖက္ဆာကေျပာတယ္ ။ “ဒါေပမယ့္ ဆရာေမးခ်င္တာက ဒီဖန္ခြက္ကို ဒီအတိုင္းမိနစ္အနည္းငယ္ကိုင္ထားရင္ ဘာျဖစ္ႏုိင္သလဲ ”“ ဘာမွမျဖစ္ ႏုိင္ပါဘူး ” ေက်ာင္းသားေတြကျပန္ေျဖတယ္ ။
“ ေကာင္းျပီ ဒါဆို ဒီဖန္ခြက္ကို တစ္နာရီေလာက္ ဒီအတိုင္း ကိုင္ထားရင္ေရာ ဘာျဖစ္ႏုိင္သလဲ ” ပေရာ္ ဖက္ဆာ က ထပ္ေမးတယ္ ။
“ ဆရာ့လက္ေမာင္း နာလာပါလိမ့္မယ္ ” ေက်ာင္းသားေတြထဲက တစ္ေယာက္က ေျဖတယ္။“ မင္းမွန္တယ္ ကဲ ဒါဆို ဒီအတိုင္း တစ္ရက္ေလာက္ကိုင္ထားရင္ေရာ ဘာျဖစ္ႏုိင္သလဲ ”
“ ဆရာ့လက္ထံုက်င္လာမယ္ ၾကြက္သားေတြနာလာမယ္ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးျဖစ္ သြား မယ္ ျပီးေတာ့ ေဆးရံု သြားရမွာ ၾကိမ္းေသပဲ ”
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က အရဲစြန္႔ျပီးေျပာတယ္ ။ တျခားေက်ာင္းသားေတြက ၀ိုင္းရယ္ၾကတယ္ ။
“ အရမ္းေကာင္းတယ္ ဒါေပမယ့္ အခုလို လုပ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ ဖန္ခြက္ရဲ႕အေလးခ်ိန္ေျပာင္းလဲ သြားႏုိင္ သလား ” ပေရာ္ဖက္ဆာကဆက္ေမးတယ္ ။
“ မေျပာင္းလဲႏုိင္ပါဘူး ” လို႔ ၀ိုင္းေျဖၾကတယ္ ။
“ ဒါဆို ဘာလို႔ လက္ေတြနာၾကီးၾကြက္သားေတြထံုက်င္တာေတြျဖစ္လာရတာလဲ ”
ေက်ာင္းသားေတြအားလံုးမေျဖႏုိင္ပဲ အၾကံအိုက္သြားၾကတယ္ ။
“ ဒါဆို အခု လို နာက်င္တာေတြက သက္သာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္သင့္သလဲ ” ပေရာ္ဖက္ဆာက ထပ္ေမး တယ္ ။
“ ဖန္ခြက္ကို လႊတ္ခ်လိုက္ ” ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကေျဖတယ္ ။
“ အမွန္ကန္ဆံုးပဲ ” ပေရာ္ဖက္ဆာက ဆက္ေျပာတယ္ ။
“ဘ၀ရဲ႕ျပႆနာေတြဆိုတာအခုသင္ခန္းစာနဲ႔အတူတူပဲဦးေခါင္းထဲကိုျပႆနာေတြမိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ ထည့္ထားလိုက္ အိုေကသြားလိမ့္မယ္ ျပႆနာေတြကို အၾကာၾကီးေတြးေနရင္ေတာ့ စတင္ျပီးေခါင္း ကိုက္ လာလိမ့္မယ္ ။ ”
“ ဘ၀မွာ စိန္ေခၚမႈေတြ ျပႆနာေတြ ကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းႏုိင္ဖို႔က အေရးအၾကီးဆံုးပါပဲ ဒါေပမယ့္ အဲဒါ ထက္အေရးၾကီးတာကေတာ့ - သင္အိပ္ရာမ၀င္ခင္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ျပႆနာေတြကို လႊတ္ခ် လိုက္ဖို႔ပဲ ”
စိတ္ဖိစီးမႈမရွိပဲ ႏိုးထလာတဲ့မနက္ခင္းဟာ လန္းဆန္းျပီး ၾကံ႕ခိုင္သန္စြမ္းေနလိမ့္မယ္ ။ ဘယ္လိုျပႆနာ မ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ ကိုင္တြယ္ႏုိင္စြမ္းရွိျပီး ဘယ္လိုစိန္ေခၚမႈမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ နည္းလမ္းရွာေဖြရင္ဆိုင္ႏိုင္တယ္ ”
သက္တန္႔ခ်ိဳ
သက္တန္႔ခ်ိဳ
No comments:
Post a Comment
မိမိအျမင္မ်ားကုိတစ္ဖက္သားအားထိခုိက္နစ္နာေစမည့္အသုံးအႏႈန္းမ်ားအသုံးမျပဳဘဲလြတ္ လပ္စြာမွတ္ခ်က္ေပးနုိင္ပါသည္။