ရိုးရိုးေလးပဲ ေတြးခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္

(အခ်ိန္ေပး၍ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ အျမင္ မတူတာ မွန္သမွ် ေဆြးေႏြးပါ။)

၁၉၈၈ တြင္  ၈ ေလးလံုး ဆူပူမႈျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္တစ္ကြက္တြင္ပင္ ေခါင္းျဖတ္သတ္ပြဲမ်ား၊ ရဲစခန္းမ်ားကို ၀င္စီး ကာ လက္နက္မ်ား သိမ္းပိုက္ျခင္းမ်ား၊ သမ၀ါယမဆိုင္မ်ား မီးရိႈ႕ျခင္းမ်ား ရွိခဲ့သည္။ က်န္သည့္ နယ္ စပ္ မ်ားတြင္မူ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္း ဆူပူသူမ်ား မျငိမ္မသက္ ျဖစ္မႈကေတာ့ ၾကီး ၾကီး က်ယ္က်ယ္ ျဖစ္သည္။ စစ္သားမ်ား ရွိသည့္ ျပင္ဦးလြင္ (ေခၚ) ေမျမိဳ႔တြင္ပင္ ျပည္သူမ်ား အျပင္မထြက္ ရဲ။ ကားၾကီးမ်ားျဖင့္ ဒို႔အေရး ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား၊ မင္းမဲ့စရိုက္မ်ား ရွိခဲ့သည္။ ထို အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို မ်က္ စိျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ ျမင္ခဲ့သူ တစ္ဦးအေနျဖင့္ ရန္ကုန္တစ္ကြက္ လမ္းခ်ိဳးတစ္ခုမွ ပစ္ခတ္ထိန္းသိမ္းမႈကို အပုပ္ ခ်ျခင္း အား လံုး၀ လက္မခံခဲ့။ ၈ ေလးလံုးကို ႏွစ္ျခိဳက္သူမ်ား၊ ၈ ေလးလံုးျဖင့္ လုပ္စားသူ မွန္သမွ်ကို ဆန္႔ က်င္ သည္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ့္ တစ္ေယာက္ထဲ အျမင္ဆိုပါက ၈ ေလးလံုးလိုမ်ိဳး ျဖစ္ခ်င္သလား ဟု ေမး ၾကည့္ လိုက္ပါ။

တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ ထုိကာလႏွင့္ ထိုကာလ ေနာက္ပိုင္း တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကို လက္ညိႈးထိုးၾကသည္။ ထုိသူမ်ား ထုိးသည့္ လက္ညိႈးအားလံုးကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ေန၀င္း တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္။ ထို ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ ၾကီးသည္ကား ဦးႏုလက္ထက္တြင္ ေကအန္ယူ အဖြဲ႔က ေတာင္းဆိုသည့္ တနသၤာရီတိုင္း၊ ဧရာ၀တီ တိုင္း၊ ဟံသာ၀တီ ခရိုင္၊ အင္းစိန္ ခရိုင္၊ ပဲခူး ေညာင္ေလးပင္ အပါ ေဒသတို႔အား ကရင္ျပည္နယ္ အျဖစ္ ဖြဲ႔စည္း ရန္ ေတာင္းဆိုရာမွ ျပည္ေထာင္စု ျပိဳကြဲမည့္အေရးကို မားမားမတ္မတ္ ကာကြယ္ေပးခဲ့သူ ျဖစ္ သည္။ ထိုအခ်ိန္က ေက်ာင္းသားလဲမဟုတ္၊ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္လည္း မဟုတ္၊ ေျမေအာက္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားသာ ျဖစ္ေ သာ မိုးသီးဇြန္၊ မင္းကိုႏိုင္ တို႔၏ ေသြးေဆာင္ေျပာဆိုမႈမ်ားကို နားမေယာင္သည့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ၾကီး ေန၀င္းကို အျပစ္ဆိုရန္ မရွိ။ တိုင္းျပည္ကို ဆူပူေစခဲ့သူမ်ားႏွင့္ တိုင္းျပည္ကို ကာကြယ္ခဲ့သူကို ကၽြန္ေတာ္ ခြဲျခားျမင္သည္။ မျမင္ဘူးဆိုလွ်င္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္း ေနပါလွ်က္ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ၾကီး ေန၀င္းက ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္ ဆိုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို ရွင္းျပပါ။ 

၈၈ ေနာက္ပိုင္း တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ ေစ့စပ္ညိွႏိႈင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ေရြး ေကာက္ ပြဲ က်င္းပေပးခဲ့သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ ထိုစဥ္က ျပည္သူ ေရြး ခ်ယ္ခဲ့သူမ်ားတြင္ ယခု အြန္လိုင္းမွ အတိုက္အခံ လုပ္ေနသူ တစ္ေယာက္မွ မပါခဲ့။ မိုးသီးဇြန္၊ မင္း ကိုႏိုင္ မပါခဲ့။ ယခု ဗကသ ဆိုသူမ်ား မပါခဲ့။ အႏိုင္ရ ပုဂၢိုလ္မ်ားက ကာနယ္အထက္ကို စစ္ခံုရံုးတင္မည္။ ေထာင္ခ်မည္။ ရန္ညိႈးမ်ား ေဖာ္ျပကာ တပ္မေတာ္အတြင္း ျပိဳကြဲမည့္ အႏၱရာယ္ကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ တပ္မေတာ္ ျပိဳကြဲလွ်င္ ျပည္ေထာင္စု ျပိဳကြဲႏိုင္မည့္ အေနအထားမို႔ ေရြးေကာက္ပြဲ ပ်က္ျပယ္ခဲ့သည္။ အႏိုင္ ရ ပုဂၢိဳလ္ အမ်ားစု မာနယ္ပေလာ ေရာက္သူေရာက္၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ ေပါင္းသူေပါင္း၊ အစိုးရ ကို လက္နက္ ကိုင္တိုက္ရန္ ၾကံစည္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အခ်ိန္အေနအထားတြင္ တိုင္းျပည္ အာဏာ ကို ဆက္ထိန္းထားရန္မွ တစ္ပါး ေရြးခ်ယ္စရာမရွိ။ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူး၊ ကိုယ့္လည္ပင္း ၾကိဳးကြင္း စြပ္သည္ကို ေသခ်ာေကာင္းမြန္ သည့္ အနာဂတ္ လမ္းစ မရွိပဲ မစြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾက။ ကၽြန္ေတာ္သာ ဆိုလွ်င္ေ တာ့ နယ္စပ္ေတြမွာ ဘာေတြ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္ကို စစ္ခံုရံုးတင္လဲ ခံလိုက္မယ္ ဆိုသူ ရွိလွ်င္ ေျပာပါ။

ထို႔ေနာက္ ယခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး သန္းေရႊ လက္ထက္သို႔ ေရာက္လာသည္။ ထိုလက္ထက္မွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား တြင္ ဦးသန္းေရႊႏွင့္ ဦးေမာင္ေအး ႏွစ္ေယာက္မွ လြဲ၍ က်န္သူမ်ား ယေန႔ အစိုးရသစ္လက္ထက္တြင္ ႏိုင္ငံ့ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ေနၾကသည္ကို အရင္ သတိျပဳပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဦးသန္းေရႊႏွင့္ ပတ္သက္တာကိုပဲ ေျပာ ခ်င္ သည္။ သာမန္ ရဲေဘာ္ စာေရး ဘ၀မွ တပ္မေတာ္၏ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာသည္ အထိ သူ႕ ဘ၀ သည္ အလြယ္တကူ ျဖစ္လာျခင္း မဟုတ္။ ရာထူးအဆင့္ဆင့္တြင္ တာ၀န္ေက်ပြန္မႈ၊ လုပ္ရည္ကိုင္ ရည္ ရွိမႈ၊ အမိန္႔ နာခံမႈ၊ ကံတရား တို႔ေပါင္းစပ္ျပီးမွ ထုိေနရာကို ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ သူသည့္ အခြင့္ ထူးခံ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးမွ ေမြးဖြားလာျခင္း မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းျဖင့္ အၾကီးအကဲျဖစ္လာ ခဲ့သူ ျဖစ္ သည္။ သူ၏ တပ္ခ်ဳပ္ၾကီး ျဖစ္လာျခင္းအတြက္ ၾကိဳးစားမႈကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်သည္။ ႏိုင္ငံတကာမွ စစ္ဘုရင္မ်ား၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ကာ အေလးထားသည္။ သူ၏ ရာထူးအတြက္  ၾကိဳးစားခဲ့တာ၊ အပင္ပန္းခံခဲ့တာ၊ ေသဆံုးျခင္းႏွင့္ ကိုယ္လက္အဂၤါ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရျခင္း မရွိသည္မွာ ကံႏွင့္ ဥာဏ္ေပါင္း စပ္ခဲ့ေ သာ္ေၾကာင့္ဟု လက္မ ခံပါက ေျပာပါ။

သူ တပ္ခ်ဳပ္ျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ ေက်ာ္ေန၀င္း၊ဇြဲေန၀င္း တို႔၏ တပ္မေတာ္ အာဏာသိမ္းရန္ ၾကံစည္မႈကို ၾကံဳခဲ့ ရ သည္။ ေထာက္လွမ္းေရး ကိစၥ အပါအ၀င္ တပ္မေတာ္ ျပိဳကြဲႏိုင္ေလာက္သည့္ အႏၱရာယ္ကို ေျဖရွင္းခဲ့ရ သည္။ ထို ျဖစ္ရပ္မ်ား မျဖစ္ေစရန္ အတြက္ တပ္မေတာ္ကို စနစ္တက် ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့သည္။ သူ၏ မိန္႔ခြန္းမ်ား ကို ျပန္ၾကည့္ပါက တိုင္းျပည္အတြက္ သူေစတနာ မထားခဲ့သည္ကို ရွာ၍ မရ။ ရွာေတြ႕ခဲ့လွ်င္ ေျပာပါ။

သူသည္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးရန္ ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ မူ၀ါဒ လမ္းစဥ္ (၇) ရပ္ ကို ခ်မွတ္ကာ အမ်ိဳးသား ညီလာခံၾကီး က်င္းပဖို႔ ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အထင္ရွား ဆံုး ပါတီ ၾကီးမွ ယေန႔ကဲ့သို႔ လက္မခံဘဲ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့သည့္အတြက္ ၾကန္႔ၾကာခဲ့ရသည္။ ျမန္မာ့ခရီး သြားႏွစ္ ၁၉၉၆ ဆိုျပီး ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ဆက္ဆံရန္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို မလာၾကႏွင့္ ဟုဆိုျပီး နာမည္ၾကီးမ်ားက ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကသည္။ ဦးတည္ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ကာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေစခဲ့သည္။ ရခိုင္တြင္ ဘဂၤလီရန္ကို ၾကိဳျမင္သျဖင့္ တပ္မ်ား ေနရာအႏွံ႔ခ်ထားေပး ခဲ့သည္။ ေန႔မအား ညမနား ေန႔စဥ္ ရံုးတက္ ကာ ႏိုင္ငံအတြက္ အလုပ္လုပ္ ေပးခဲ့သည္။ သူ၏ မူ၀ါဒမ်ား ၊ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ား မေကာင္းဟု ဆိုပါ က ေျပာပါ။

၈ ေလးလံုးမွ အစျပဳ၍ ဆူပူခဲ့သူမ်ားကို အၾကိမ္ၾကိမ္ ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့သည္။ ထုိသူမ်ားသည္ ယေန႔ ဆႏၵျပ ဆူပူ မႈ မ်ိဳးထက္ အဆမ်ားစြာ ျပင္းထန္ေသာ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးခဲ့ၾကသည္။ သူက မူ၀ါဒ လမ္းစဥ္(၇) ရပ္ အတိုင္း အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္ ၾကိဳးပမ္းသည္။ သူ႔ကို ကူညီေထာက္ပံ့မယ့္သူ မရွိ။ ယေန႔ အစိုး ရသစ္ကဲ့ သို႔ ျဖစ္လာေစရန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဆက္ဆံရန္ ၀န္ၾကီး ဦးေအာ င္ၾကည္ အား ဆက္ဆံေရး ၀န္ၾကီး အျဖစ္ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။ ဒီပဲယင္း မျဖစ္ခင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔ လွည့္လည္ခြင့္ ေပးခဲ့ သည္။ ေရာက္ရာေနရာတြင္ တပ္က အရာရွိၾကီးမ်ား၊ ဌာနဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ၾကိဳဆိုေန ရာေပးခဲ့ၾကသည္။ လက္ပံေတာင္းတြင္ ေဒၚစုကို ဆႏၵျပၾကသကဲ့သို႔ ထုိအခ်ိန္တြင္လည္း ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဒီပဲယင္း ျဖစ္သည္။ ေဒၚစုကို လုပ္ၾကံလိုပါက လက္ညိႈးညႊန္ရာ ေရျဖစ္ေသာ ေခတ္တြင္ ဘာေၾကာင့္ လြတ္ မည္နည္း။ သူႏွင့္ အတူ ႏိုင္ငံေတာ္ သစ္ၾကီး တည္ေဆာက္ရန္ ေကာင္းမြန္ေသာစိတ္ထားႏွင့္ အၾကံေပး ခဲ့သည့္ အတိုက္အခံ ရွိသည္၊ ဒီပဲယင္းတြင္ အေသလုပ္ၾကံသည္ဟု ယူဆပါက ဘာလို႔လြတ္လဲ ဆိုတာကို ေျပာၾကည့္ပါ။

စစ္သား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မွန္သမွ် ၂၄ နာရီ နီးပါး ရံုးတက္ရသည္။ ကင္းလြတ္သူ တစ္ေယာက္၊ႏွစ္ေယာက္မွလြဲ၍ ရံုး တက္ျပီး အလုပ္မလုပ္ခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရွိသည္ဆိုပါက ေျပာျပပါ။ ထို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားကို အမွီျပဳ၍ သား သမီး မ်ား လုပ္စားၾကသည္။ ေျဗာင္လုပ္စားၾကသလို မသိမသာ လုပ္စားသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ အာဏာ ရွိသူမ်ားက အာဏာရွိသည္ကို အကာအကြယ္ယူ၍ လုပ္စားၾကသည္။ နာမည္ၾကီး မင္းသား၊ မင္းသမီးမ်ား ပင္ ေျမကြက္ မ်ား၊ စီးပြားေရး လုပ္ကြက္မ်ားႏွင့္ မကင္းၾက။ သိန္းေပါင္း ေထာင္ေသာင္းကို လက္ေဆာင္ ပ႑ာ အျဖစ္ ေပးၾက သည္။ ထုိအခ်ိန္က ေပးခဲ့ေသာ သူတို႔ ခ်မ္းသာခဲ့သည့္ ေငြမ်ားသည္ တိုင္းျပည္ ဘ႑ာ မ်ားျဖစ္ျပီး တရားစြဲ၍ ရေလာက္သည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါက ေျပာျပပါ။

စစ္သားမ်ားသည္ စစ္သားမ်ား အလုပ္ကို လုပ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္လည္း စာၾကိဳးစားခဲ့ၾက ကာ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ ပညာတတ္မ်ား ျဖစ္ျပီး အေျခတက် ျဖစ္ၾကသည္။ ယေန႔ ရန္ကုန္ႏွင့္ အျခား ျမိဳ႕ ၾကီး မ်ားမွ ပညာတတ္မ်ား၊ သူေဌးသူၾကြယ္မ်ား၊ အိုးပိုင္ အိမ္ပိုင္ စီးပြားေရး သမားတိုင္းသည္ စစ္ တပ္ႏွင့္ ေပါင္း ျပီး လုပ္စားခဲ့ၾကသူမ်ား မဟုတ္။ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ရင္း ျဖစ္လာၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ကိုယ္တိုင္ စာၾကိဳး စားခဲ့သလား၊ စီးပြားေရး လုပ္ခဲ့သလား၊ တိုင္းျပည္အတြက္ ေကာင္းေသာ အၾကံကို မည္ သူမွ မထိခိုက္ေစသည့္ ေဘာင္အတြင္းမွ ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးသလား ေျပာၾကည့္ပါ။

အထက္ပါ ေရးခဲ့ေသာ အခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ တပ္မေတာ္ကို မမုန္းခဲ့ပါ။ စစ္သားကိုလဲ လူဟု ပဲ ျမင္ခဲ့သည္။ ျပည္ေျပး မိသားစုမ်ား၊ ဒုကၡသည္ မိသားစုမ်ားမွ အပုပ္ခ် ေျပာသမွ်ကို ဆန္႔က်င္သည္။ အ မွန္ လုပ္သည့္သူ မွန္သမွ်ကို ကာကြယ္မည္ ျဖစ္သည္။ အစိုးရႏွင့္ တပ္မေတာ္ မေကာင္းေၾကာင္း ေရးၾက ေျပာ ၾက သည့္အထဲမွ မွန္သည့္ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဇြတ္မွိတ္ျပီး ဟုတ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ မျငင္း ခဲ့။ ေနာင္ မည္ သည့္ အစိုးရပဲ တက္တက္၊ မည္သည့္ တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ပဲ တက္တက္ ထုိအတိုင္း သာ တည္ရွိ ေနမည္ ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ရိုးရိုးေလးပဲ ေတြးခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အျမင္အားလံုးကို ၾကိဳဆိုပါသည္။