ဇာတ္လမ္းမဟုတ္ပါ

ဒီေန႔ TV ထုိင္ႀကည္႔ေနရင္းက သေဘာက်စရာ သတင္းေဆာင္းပါးေလးတပုိဒ္
ႀကည္႔မိလုိ႔ပါ။ ရဲေတြက ရာဇ၀တ္မူ႔က်ဴးလြန္တယ္လုိ႔ယူဆရတဲ႔ အိမ္ကုိဖ်က္၀င္
ေနခ်ိန္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ကေလး ငါးေယာက္ေလာက္က ၿခံ၀န္း တခုထဲမွာကစား
ေနႀကတယ္။ ရဲေတြက အိမ္တံခါးကုိ ဖ်က္ေနတာလဲေတြ႕ေရာ ကေလးေတြက
" ဘာလုိ႔ အိမ္ကုိ ဖ်က္တာလဲ..." ဆုိ၀ုိင္းေအာ္ႀကတာ....( ကေလးေတြက ရွိလွမွ

၅ႏွစ္ ၆ႏွစ္ အရြယ္ေတြ )...ဒီလုိနဲ႔ ရဲေတြက သူတုိ႔ဖမ္းစရာရွိတဲ႔ တရားခံကုိဖမ္း
အၿပီးမွာ..ရဲအရာရွိလုပ္သူက..ကေလးေတြရွိရာကုိလာ..မိဘေတြနဲ႔ေတြ႔ ၿပီး အဲဒီ
ကေလး ငါးေယာက္ကုိ ရဲစခမ္းေခၚသြားတယ္...။ ရဲစခမ္းရဲ႕ ခန္းမတခုထဲမွာ စား
စရာမုံ႔ေတြ..ကစားစရာလက္ေဆာင္ေတြက အသင္႔ၿပင္ထားၿပီးသား...ကေလး
ေတြကုိ ရဲအရာရွိလုပ္သူက လူႀကီးလူေကာင္းေတြႀကိဳဆုိသလုိ ေလးေလးစားစား
ႀကိဳဆုိတယ္...ၿပီးေတာ႔မွ...သူတုိ႔ဘာ႔ေႀကာင္႔ ဒီအိမ္ကုိ ဖ်က္ၿပီး ရာဇ၀တ္က်ဴးလြန္
သူကုိ ဖမ္းဆီးရတာလဲဆုိတာ ရွင္းၿပတယ္...။ကေလးေတြ သိခ်င္တဲ႔ ေမးခ်င္တဲ႔
ေမးခြန္းေတြကုိ ေမးခုိင္းတယ္...ေမးလာသမွ် ေမးခြန္းမ်ားကုိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရြင္ေၿဖေပးတယ္...။( ေမးခြန္းေမးတဲ႔ကေလးေတြ ရဲ႕မ်က္ႏွာသြင္
ၿပင္ေတြက..ေႀကာက္ရြံ႔တဲ႔ လကၡဏာ တခုမွ မရွိတဲ႔ အၿပင္...က်ေနာ္ သိပ္သေဘာ
က်တဲ႔အခ်က္ထဲမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က မုံ႔ေတြကုိစားရင္း ပါးစပ္မွာ
ေပေနတယ္.......( ရဲအရာရွိကေမးတယ္...သမီး ဦးတုိ႔ကုိ ေႀကာက္လားတဲ႔..
ေကာင္မေလးက မ်က္ေစာင္းေလးထုိးရင္းၿပန္ေၿဖလုိက္တာက...ေႀကာက္ပါဘူးတဲ႔ )
..............( ဇာတ္လမ္းမဟုတ္ပါ...တကယ္ၿဖစ္ပ်က္ေနတာကုိ ၿပန္လည္ရုိက္
ကူးတင္ၿပထားခ်က္ပါ....)............။

 

credited to : maung maung wann